علی‌اکبر موافق علی‌شاه نعمت‌اللهی متخلّص به «موافق» فرزند آقا میرمحمّداسماعیل خاتون‌آبادی اصفهانی ملقّب به صابرعلی ثانی، عالم فاضل عارف کامل، ادیب شاعر، از ادباء و عرفای قرن چهاردهم هجری در اصفهان بوده است.
دوره تحصیلات خویش را از فقه و اصول و فلسفه و عرفان و علوم ادب و تفسیر در خدمت اساتید اصفهان به پایان رسانید. وی حکمت را از جهانگیرخان قشقائی آموخت.
او در فقه و حدیث و تفسیر و کلام ماهر و در علم هیأت و کواکب دستی داشت و منشآتش را کم تر کسی می‌نگاشت. دارای جزوه‌ها و رسالات متعدّده است و مخصوصا شرحی در موضوع عهد و میثاق و بیعت تدوین و به زبان قلم، فضل خود را تعیین
فرموده است.
پس از وفات میرزا عباس پاقلعه‌ای (صابرعلی شاه) در سال ۱۳۵۰ق از سوی میرزا عبدالحسین ذوالرّیاستین شیرازی (مونس علی) مامور دستگیری و ارشاد فقرای اصفهان گردید.
دیوان موافق یک بار در سال ۱۳۲۹ش و بار دیگر در سال ۱۴۰۹ق به خط محمّدابراهیم کشوری زاده چاپ افست شده و میرزا عبدالحسین ذوالریاستین مقدّمه‌ای در شرح حال سراینده دیوان نوشته است.
شعر زیر از اشعار اوست:
"به تمنّای گل روی تو چون بلبل مست ••• مرغ جان از قفس جسم به پرواز آید".
علی‌اکبر موافق علی‌شاه نعمت‌اللهی متخلّص به «موافق» فرزند آقا میرمحمّداسماعیل خاتون‌آبادی اصفهانی ملقّب به صابرعلی ثانی، عالم فاضل عارف کامل، ادیب شاعر، از ادباء و عرفای قرن چهاردهم هجری در اصفهان بوده است.
او در نیمه شب پنج شنبه ۱۵ شوال سال ۱۲۸۸ق در اصفهان متولّد شد.
دوره تحصیلات خویش را از فقه و اصول و فلسفه و عرفان و علوم ادب و تفسیر در خدمت اساتید اصفهان به پایان رسانید. وی حکمت را از جهانگیرخان قشقائی آموخت.
از اوایل جوانی قدم در جاده سیر و سلوک نهاد و در خدمت عمّ بزرگوار خود میرمحمّدهادی پاقلعه‌ای (هادی علی‌شاه) به تصفیه نفس و تزکیه باطل اشتغال جست و در این راه ریاضت‌ها کشیده و خدمت‌ها کرد.
