کمال الملک

محمد غفاری معروف به کمال الملک نقاش ایرانی، در یکی از خانواده‌های هنرمند و سرشناس در کاشان به دنیا آمد. وی به خاطر علاقه زیادش به نقاشی، در همان کودکی با تکه ذغالی زیبایی های طبیعت محل زندگیش کلده که جایی سرسبز و خوش آب و هوا بود، را روی دفتر و یا دیوار نقاشی می کرد.
محمد، پس ازطی کردن تحصیلات ابتدایی در کاشان به همراه برادر بزرگترش به تهران آمد و پس از پایان تحصیلات در دارالخلافه به مؤسسه آموزشی معروف آن زمان یعنی دارالفنون رفت و به تحصیل در رشته های علم و هنر و بخصوص نقاشی ادامه داد.
در آن زمان رسم بر این بود که در پایان هر سال تحصیلی، شاه ایران، به دارالفنون می آمد، و میزان مهارت های دانش آموختگان را در رشته های علمی و هنری از نزدیک می سنجید و مورد ملاحظه قرار می داد.
بعد از گذشت سه سال تحصیل در دارالفنون، هنگامی که ناصر الدین شاه از این مدرسه بازدید می‌کرد، تابلویی از چهره اعتضاد السلطنه، رئیس وقت مدرسه دارالفنون را مشاهده نمود و تحت تاثیر آن قرار گرفت کارش را پسندید و او را به شمس العماره که قصر سلطنتیش بود دعوت کرد.
با آمدنش به دربار، ابتدا لقب خان، سپس پیشخدمت مخصوص به او داده شد و پس از گذشت مدتی تاثیر آثار محمد غفاری باعث شد تا ناصرالدین شاه خود شاگرد او شود. که ابتدا به او لقب نقاش‌باشی و سپس، و در سال ۱۳۱۱ لقب کمال الملک را به وی نسبت داد.
در مدت حضورش در دربار، ۱۷۰ تابلو کشید که معروف‌ترین آن‌ها تالار آینه می‌باشد و اولین تابلوییست که آن را امضا کرده است. کمال‌الملک این انسان نیک نام، که دیدگاه خاطره هر میهن دوستی است، نام کسی است که در قرن معاصر مایه نیک‌نامی و افتخار ملی بوده، میهن ما را از رفتار پسندیده و هنر و دانش خود سرفراز و برومند داشته، وجودش نمونه احساسات میهن دوستی و نوع پرستی، رفتار و اخلاقش، سرمشق انسانیت است.
در هنر جایگاه بالایی داشت، خودش را متعلق به میهنش می دانست و به میهن خود احترام می گذاشت. قد بلند، صورت زیبای مردانه ، موی سفید و صورت گلگون داشت. برق عینک و تمیزی چهره اش، و چهره روحانیش رونق خاصی به او می داد.
بیست سال برای تربیت هم میهنان خود کوشید. مجالسش در این دوره بیشتر به مجالس سقراط و ارسطو شبیه بود، در آداب تربیت و گسترش اخلاق روش مخصوصی داشت. از ملاقاتش ادب و احترام ناخواسته در انسان تولید می‌شد.
این کتاب، نوشته محمد علی فروغی، عبدالحسین نوائی، قاسم غنی، حسنعلی وزیری، حبیب الله ابهری، محمد گلبن، ۱۶۸ صفحه، توسط انتشارات هیرمند در سال ۱۳۶۸، به چاپ رسیده است.
شما دوستان عزیز می توانید این کتاب زیبا را از سایت عمو کتابی خریداری کنید و درب محل تحویل بگیرید.

حسن علی وزیری (۱۲۶۹، تهران - ۱۳۳۳، تهران) نقاش و پیکرتراش برجستهٔ ایرانی، پیرو سبک رئالیسم (واقع‌گرایی) بود.
او از نخستین شاگردان هنرکده نوبنیاد کمال‌الملک (صنایع مستظرفه) بود.
حسن علی در خانواده‌ای فرهنگی و هنردوست چشم به جهان گشود. مادرش بی بی خانم استرآبادی، جزو نخستین زن روزنامه‌نگاران ایرانی به‌شمار می‌آید، که پایه‌گذار نخستین دبستان دخترانه نیز بوده‌است.
او بانویی فرهیخته بود که می‌پنداشت پاسداری از ایران تنها با تفنگ شدنی نیست، با خامه و قلم مو و ساز هم می‌توان نگهبان فرهنگ ایران زمین بود.
از تابلوهای بازمانده - تنها چند تابلو در موزه نگهداری می‌شوند .
دیگر آثار نزد فرزندان و نزدیکانش است که بیشترشان بی امضاء هستند. از کارهای برجسته و شناخته شده ایشان؛ تابلوهای» پرندهٔ مازندران «،» برادر من «،» ناظم مدرسه «و ۵ تابلو با نام» آشیانهٔ تابستانی وزیری «را می‌توان نام برد. همچنین در زمینهٔ پیکرتراشی؛ سردیس‌ها و تندیس‌های» فردوسی «،» ادیب پیشاوری «،» کاکاسیاه نی‌زن «،» فخردیوان فکری «و» علی اصغر وزیری «را به یادگار گذاشته‌است.

انتشارات هیرمند در سال ۱۳۵۹ خورشیدی توسط مرحوم حمید باقرزاده تاسیس شد.
او که زاده و پرورده‌ی خراسان بود، به پاس‌ داشت زیست‌ بوم ایران‌زمین، نام نشر خود را هیرمند برگزید.
هیرمند در طول فعالیتش همواره نشر آثاری در زمینه فرهنگ و ادبیات ایران را سرلوحه فعالیت خویش قرارداده است.
هشتصد عنوان کتاب در قالب بیش از یک میلیون و پانصد هزار نسخه، حاصل ۴ دهه تکاپو در نشر هیرمند است. : تلفن:۰۲۱۴۴۴۱۴۰۰۵
نشانی: تهران- میدان پونک- مجتمع تجاری بوستان- راهروی اداری – واحد۷۲۲
ارتباط با مسئول نشر: info@hirmand.pub