کتاب سایه

دشتی که بر افلاک برین پایه اوست                          جان فتنه بر آثار گرانمایه اوست
سبک تحریر دشتی مخصوص بخود اوست، روح غیر مطیبع و آزادی پرست او بهیچ چیز حتی بقواعد معمولی صرف و نحو ترکیبات متداول کلام سرفرود نمی آورد ولی همین عدم تقید جمله های او را تأثیر و لطف مخصوص می بخشد و به بیانش یک طراوت دلپذیر می دهد.
کلامش را از فصیحی و روانی نمی انداز د.
کسانی که کتاب سایه را مطالعه خواهند کرد، نویسنده ای را خواهند شناخت که طبعش مانند آتشی که باد سهمگین از چهارسوی بر آن وزیدن گرفته باشد افروخته است و هم مزاج او را از سلامت اعتیادی منحرف ساخته و هم ما را که از دور دستی بر این آتش داریم متأثر می کند.
در این کتاب آثار مختلفه دشتی از مقالات اجتماعی و ادبی و آثاریکه می توان آنها را آئینه روح و ذوق حساس وی شناخت و قطعاتیکه از نویسندگان فرانسوی بمیل و سلیقه خویش ترجمه کرده و بعضی از آنها در مجلات این کشور سابقا انتشار یافته هریک در بخش مخصوص مدون شده است تا مانند پرده ای چند زندگانی این مرد شیرین سخن تلخ کام را آشکار سازد و او را چنانکه سزاوار اوست بشناساند.
شما دوستان عزیز می توانید این کتاب قدیمی زیبا را از سایت عمو کتابی خریداری کنید و درب محل تحویل بگیرید.

علی دشتی (۱۱ فروردین ۱۲۷۶ – ۲۶ دی ۱۳۶۰) پژوهش‌گر، نویسنده، اندیشمند، مترجم، منتقد ادبی، روزنامه‌نگار، دیپلمات ایرانی و از اعضای مجلس شورای ملی و مجلس سنای ایران در دوره‌ای از دودمان پهلوی بود.
دشتی در مقام ناشرِ هفته‌نامهٔ ستارهٔ ایران در تهران مشغول به کار بود و در همین زمان بود که به عنوان یکی از منتقدان قرارداد ۱۹۱۹، نخستین امکان را برای فعالیت سیاسی به دست آورد.
او که در پی انتقاد از قرارداد ۱۹۱۹ برای نخستین بار با اقامت در زندان آشنا شده بود، سه بار دیگر محکوم به حبس و سرانجام به عراق تبعید شد.
وی همچنین در دوره‌ای سفیر دولت شاهنشاهی ایران در مصر شد.
علی دشتی پس از انقلاب ۱۳۵۷ ایران، در حالی‌که در میانه دههٔ هشتاد زندگی‌اش بود، دستگیر، زندانی، شکنجه و در دادگاه انقلاب اسلامی به اتهام نوشتن کتاب ۲۳ سال و نقد اسلام، به اعدام محکوم شد.
دشتی در ۲۶ دی ۱۳۶۰ و در سن ۸۴ سالگی در بیمارستان جم در تهران درگذشت و در امامزاده عبدالله شهرری به خاک سپرده شد.