کلاه گوشه نوشین روان

قسمت هایی از کتاب کلاه گوشه نوشین روان:
مامون عباسی به راهنمایی پیرمردی به قبر انوشه روان در پنجاه فرسنگی بغداد(ظاهرا در لرستان) دست یافت و این نوشته را پیدا کرد: گیتی که یزدان کرد، مرا چه خواهش؟/ عمر تمام نیست، مرا چه خواهش؟/ گیتی جاوید نیست، مرا چه رامش؟/ چه شاید کرد که نشاید دانست...
در قسمت وزیر ملک سلیمان نیز می خوانیم:
اگر خداوند تبارک و تعالی، به جای سفر خاک آلود یزد، یا سفر احتمالی اصفهان، یا سفر بی سرانجام دریایی هرموز، یک بار خیال سفر کرمان را در مخیلۀ حافظ شیراز انداخته بود، و بالنتیجه، نام کرمان- حتی یک بار، آری فقط یک بار، در دیوان حافظ آمده بود- حتی به همان صورت که در دیوان سعدی آمده است- امروز، کار مخلص، از همۀ این محققان بزرگواری که در این مجمع بزرگ جمع آمده اند- آسان تر بود.
برای خواندن ادامه این کتاب زیبا ما می توانیم این کتاب را در فروشگاه عمو کتابی به شما تقدیم کنیم.

محمدابراهیم باستانی پاریزی (۳ دی ۱۳۰۴ پاریز – ۵ فروردین ۱۳۹۳ تهران) تاریخ‌دان، نویسنده، پژوهشگر، شاعر، موسیقی‌پژوه، استاد دانشگاه تهران و از درویشان گنابادی بود.
محمد ابراهیم باستانی پاریزی در سوم دی‌ماه ۱۳۰۴ در پاریز، از توابع شهرستان سیرجان در استان کرمان زاده شد.وی تا پایان تحصیلات ششم ابتدایی در پاریز تحصیل کرد و در عین حال از محضر پدر خود حاج آخوند پاریزی هم بهره می‌برد. پس از پایان تحصیلات ابتدایی و دو سال ترک تحصیل اجباری، در سال ۱۳۲۰ تحصیلات خود را در دانش‌سرای مقدماتی کرمان ادامه داد و پس از اخذ دیپلم در سال ۱۳۲۵ برای ادامهٔ تحصیل به تهران آمد و در سال ۱۳۲۶ در دانشگاه تهران در رشتهٔ تاریخ تحصیلات خود را پی گرفت.
در ۱۳۳۰ از دانشگاه تهران فارغ‌التحصیل شد و برای انجام تعهد دبیری به کرمان بازگشت. در همین ایام با همسرش، حبیبه حایری ازدواج کرد و تا سال ۱۳۳۷ خورشیدی که در آزمون دکتری تاریخ پذیرفته شد، در کرمان ماند. باستانی پاریزی دورهٔ دکترای تاریخ را هم در دانشگاه تهران گذراند و با ارائهٔ پایان‌نامه‌ای دربارهٔ ابن اثیر دانشنامهٔ دکترای خود را دریافت کرد. وی کار خود را در دانشگاه تهران از سال ۱۳۳۸ با مدیریت مجله داخلی دانشکده ادبیات شروع کرد و تا سال ۱۳۸۷ استاد تمام‌وقت آن دانشگاه بوده و رابطهٔ تنگاتنگی با این دانشگاه داشته‌است. وی یک پسر به نام حمید و یک دختر به نام حمیده دارد. تابستان‌ها را نزد دخترش در تورنتو و زمستان‌ها را نزد پسرش در تهران سپری می‌کرد. وی از اعضای افتخاری فرهنگستان علوم جمهوری اسلامی ایران بود.

چند نمونه از کتاب هایی که در این انتشارات به نشر رسیده عبارتند از:
۹۷ نکته درمدیریت پروژه‌های نرم‌افزاری
آب طربناک
آثار پیغمبر دزدان
آرا و عقاید سیداحمد فردید
۲۷۵ روز بازرگان