نصرت رحمانی را می‌توان شاعری دانست که با تکیه بر سبک رماتیک، شعر اجتماعی می‌گفت. در واقع سبک وی را می‌توان شبیه به رمانتیک جامعه گرا دانست. شاید مهم‌ترین دلیل این وجه اجتماعی شعرهای نصرت رحمانی، کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ خورشیدی و تبعات و شرایط جامعه پس از آن بود. در این دوران تمام روشنفکران تحت فشار روحی و سیاسی بودند. شاعران این دوره که از نسل نیما یوشیج بودند، می کوشیدند تا افکار خود را در قالب شعر نمادین و به گونه‌ای رمز گونه بسرایند. آن‌ها احوالات خود و جامعه را در شعر خود می‌گنجاندند و شاید بدین سبب بود که اغلب شعرهای این دوره شعرهایی محزون و تاریک هستند.
نصرت رحمانی نیز مانند بسیاری از شاعران که گرایش‌های رمانتیک داشتند، ابتدا شعرهایی با گرایش‌هایی فردی و با موضوعاتی نظیر عشق می‌سرود، اما تحت تاثیر اتفاقات سیاسی و اجتماعی بود که او این مضامین را به کناری گذاشت و شعر خود را به ارزش‌های انسانی و مسایل مردم معطوف کرد. شاید به همین علت است که در مقایسه اشعار نصرت رحمانی در زمان‌های گوناگون ممکن است، تناقض‌ها و تضادهای زیادی را اعم از ایدئولوژی کلی و ... شاهد باشیم. مسیر شعری نصرت از غزل شروع شده و بعد به چهارپاره و شعر نیمایی رسید. او پس از انتشار مجموعه کوچ به شهرت رسید و این مجموعه مورد استقبال فراوان قرار گرفت.
سه مجموعه نخست به نامهای کوچ، کویر و ترمه دارای ساختار چهارپاره هستند و از نظر مضمون بسیار تاریک و عصیان گر هستند. در این مجموعه‌ها نخستین دیدگاه‌ها و ایدئولوژی نصرت رحمانی را شاهد هستیم که البته همانطور که گفته شد، بعدها تغییرات زیادی پیدا کرد. در این سه مجموعه، رحمانی عشق زمینی را با تمام خصایص زمینی خود به تصویر می‌کشد. به طور کلی شعر چهارپاره بیشتر نکات عاطفی و فردی را بیان می‌کند و با گفتن از درونیات فردی مخاطب خود را به خوبی تحت تاثیر این احساسات و هیجانات قرار می‌دهد. به همین دلیل است که شاعران رمانتیک قالب چهارپاره را بسیار مورد استفاده قرار می‌دهند.
نصرت رحمانی نیز با این قالب شروع کرد و با همین قالب بود که مشهور شد. او با اینکه قالب‌های دیگر مانند قالب نیمایی و شعر نو را نیز مورد استفاده قرار داد، اما همواره شناخته‌ترین آثار خود را در قالب چهارپاره سرود و همواره تا پایان عمر به این قالب علاقه داشت. شعر نصرت رحمانی را با وجود تمام تاریکی‌ها در کل می‌توان شعری خوش آهنگ و نرم دانست که می‌تواند دل مخاطب خود را به راحتی بدست آورد. این خصیصه نیز یکی از خصایص شاعران رمانتیک است. رحمانی توانایی بالایی در ترکیب واژه‌ها به شکلی آهنگین و موزون دارد. او واژه‌هایی دلنشین را جوری ترکیب می کرد که به مضامینی تازه و نو می رسید.
نصرت رحمانی (زاده ۱۰ اسفند ۱۳۰۸ در تهران - درگذشته ۲۷ خرداد ۱۳۷۹ در رشت، یکی از شاعران معاصر نوگرا اهل ایران بود.او، فرزند اسدالله رحمانی (مکانیک خودرویی که به ادبیات کلاسیک ایران علاقه داشت) و فاطمه میرزاخانی بود.دوره ابتدایی و متوسطه را در مدارس ناصرخسرو و ادیب به پایان رساند و پس از کارآموزی کوتاه‌مدت در یک استودیوی نقاشی، در سال ۱۳۲۵ وارد مدرسه پست و تلگراف شد. مدیر این مدرسه در آن زمان، شاعری برجسته به نام پژمان بختیاری بود که پس از پی‌بردن به استعداد ادبی رحمانی، او را به‌عنوان دبیر روزنامه مدرسه انتخاب کرد. نصرت رحمانی از سنین پایین شروع به سرودن شعر کرد. اولین شعر او در روزنامه‌ای به نام «شهباز» منتشر شد.
رحمانی در سال ۱۳۳۰ به استخدام وزارت پست و تلگراف درآمد اما مدت زیادی در این شغل نماند و برای کسب درآمد به دنبال نوشتن رفت. مدتی برای نشریه «امید ایران» (که در سال ۱۳۲۸ توسط علی‌اکبر صفی‌پور تأسیس شد) و نشریه «سپید و سیاه» (که در سال ۱۳۳۲ توسط علی بهزادی پایه‌گذاری شد) داستان کوتاه می‌نوشت. مدتی مسئول بخش ادبی هفته‌نامه «فردوسی» بود که در سال ۱۳۲۸ توسط نعمت‌الله جهانبانویی تأسیس شده بود.همانطور که رحمانی در مقدمه «میعاد در لجن» اشاره کرده، این تجربه‌ها نقش مهمی در آشنایی او با شعر غربی و استفاده او از درون‌مایه‌ها و تصویرسازی‌های غربی داشت.
اولین مجموعه شعر رحمانی به نام «کوچ» در سال ۱۳۳۳ منتشر شد و طی یک سال به چاپ دوم رسید. به‌جز برخی اشعار معدود که با مختصات نیمایی سروده شده بودند، اغلب اشعار این مجموعه قالب چهارپاره داشتند که در آن زمان چندان برای مردم آشنا نبود و تا حدودی گنگ می‌نمود. نیما یوشیج نامهای تشویق‌آمیز خطاب به نصرت رحمانی نوشته بود که در این کتاب گنجانده شده‌است. این مجموعه ستایش چهره‌هایی مانند جلال آل احمد را برانگیخت و حاج‌سیدجوادی نیز رحمانی را به‌خاطر سبک واقع‌گرایانه و تصویرهای صریحش ستود. این مقاله که در اصل در مجله «کاویان» انتشار یافت، بعدها به ویرایش دوم مجموعه «کوچ» افزوده شد. طاهباز رحمانی را فاتح شعر جاری دهه ۳۰ می‌داند که اگر نگوییم نخستین کس، از نخستین کسانی است که در شعر به زندگی روزانه، زندگی کوچه و خیابان نزدیک شده و اشیای عادی و لغات محاوره‌ای را بی‌هیچ تأمل و با رنگی تند از «شهوت» در شعرهایش بکار گرفته و توفیق یافته و گروهی عظیم را دنبال خود کشانیده است.
دومین مجموعه شعر رحمانی «کویر» نام داشت که شامل تعدادی چهارپاره و برخی اشعار در سبک کلاسیک و دو شعر در سبک مدرن نیمایی است. دو کتاب «کوچ» و «کویر» در سال ۱۳۴۹ در یک مجلد با عنوان «کوچ و کویر» به چاپ رسید.
سومین مجموعه شعر رحمانی به نام «ترمه» در سال ۱۳۳۶ انتشار یافت. این مجموعه هرچند دارای چندین غزل، چهارپاره و دو بیتی بود، اما گرایش فزاینده شاعر نسبت به شعر نیمایی را نشان می‌داد.طی سال‌های ۱۳۳۸ تا ۱۳۴۱، رحمانی با همکاری حسین شاه‌زیدی و شبنم جهانگیری، در برنامه ادبی هفتگی رادیو ارتش شرکت می‌کرد.
رحمانی در مجموعه شعر «میعاد در لجن» و «حریق باد» (۱۳۵۰) پای‌بندی خود به سبک نیمایی را نشان داد، در حالی‌که در مجموعه‌های بعدی‌اش مانند «شمشیر، معشوقه قلم» (۱۳۶۸)، «پیاله دور دگر زد» (۱۳۶۹) و «بیوه سیاه» (۱۳۸۱) اقتباس‌های آزادتری از سبک نیمایی را انتخاب کرد.
مجموعه «حریق باد» در سال ۱۳۵۰ برنده جایزه شعر تلویزیون ملی ایران شد. طی این سال‌ها، رحمانی با سرویس ادبی مجلات مختلفی از جمله کیهان و زن روز همکاری می‌کرد.
مؤسسۀ انتشارات نگاه از سال ۱۳۵۲ کار خود را به عنوان ناشر مستقل در زمینه ی ادبیات علوم انسانی آغاز کرد . نگاه طی چهاردهه میلیون ها بار در سطر سطر کتابهایش پیش چشم مخاطبین خویش تکثیرشد و تنوع بخشی به آثار تولید شده و سخت‌گیری در انتخاب ها را بر اساس خواست مخاطب سرلوحه کار خویش قرارداده است . شعر،ترانه ، داستان، رمان ، نقد و نظریه، تاریخ ،هنر، زندگینامه های بزرگان و مفاخر ادبی ،معرفی شاعران و نویسندگان مطرح جهان از طریق ترجمه های ماندگار ،فیلمنامه و نمایشنامه ، فلسفه و روانشناسی و …را دستمایه اصلی کارخود قرار داده و ویترینی ساخته به وسعت ایران بزرگ تا هرنوع سلیقه ی را تامین نماید .این مؤسسۀ افتخار دارد که ناشر تخصصی آثار بزرگانی چون : احمد شاملو ، سیمین بهبهانی ،مرتضی راوندی ، نیما یوشیج ،شهریار ،حسین منزوی ، عماد خراسانی ، یدالله رویایی ،نصرت رحمانی ، بزرگ علوی ، محمد علی افغانی ، رضابراهنی ، غلامحسین ساعدی …. و بسیاری دیگر از شاعران و نویسندگان معاصر بوده است . نگاه بیش از ۴۰ سال فعالیت حرفه ای صدها کتاب از ناموران و نوآمدگان عرصه فرهنگ و ادبیات چاپ و منتشر کرده است و همچنان این راه پر فراز و نشیب را در صنعت نشر می پیماید .مؤسسۀ انتشارات نگاه از سال ۱۳۹۱ به نگاه تازه و نوآوری در حوزه شعر و داستان نیز اهمیت ویژه ای داده و در این زمینه استعدادهای نوظهوری را به جامعه ادبی معرفی کرده است . این حضور بی شک وامدار نویسندگان ، شاعران و خوانندگانی است که بیش از ۴۰ سال به نشرنگاه اعتماد کرده اند . نگاه بیش ازهر چیز به کتاب و کتاب خوانی می اندیشد. ارتباط با این مؤسسۀ از طریق سایت رسمی آن ، ایمیل و شبکه های اجتماعی گوناگون همیشه مقدور بوده و احترام به مخاطب در صدر دستور کاری این نشر قرار دارد .
دفتر مرکزی موسسه انتشارات نگاه: خیابان انقلاب ، خیابان شهدای ژاندارمری ، بین خ فخر رازی و خ دانشگاه ، پلاک ۶۳ طبقه ی پنجم – تلفن : ۶۶۹۷۵۷۱۱_۶۶۴۸۰۳۷۷_ فکس: ۶۶۹۷۵۷۰۷
فروشگاه موسسه انتشارات نگاه: تهران خیابان کریمخان زند بین ایرانشهر و ماهشهر پلاک ۱۴۰ تلفن: ٠٢١٨٨۴٩٠١٩۵
