این کتاب مجموعه‌ای است از چهار دفتر شعر: «دیار شب»، «آیینه‌ها تهیست»، «قصیدهی بلند باد»، «با من طلوع کن» و «شعرهای تازه».
از زبان م. آزاد
بر این مجموعه شعرهایی افزوده‌ام که در کتابی مستقل نیامده است. تعدادی از این شعرها پراکنده‌وار در ماهنامه‌های ادبی چاپ شده است.
«دیار شب» دفتری است از شعرهای سالهای ۳۳ و ۳۴ که بیشتر در فرم چارپاره‌اند. در شکل‌های بارزتر، نزدیک به شکل شعر نیمایی، تجربه هایی کرده بودم که تنها شعر «ای دیر سفر» را که شکلی پرداخته تر داشت برآوردم.
اما یادآوری این نکته لازم است که بهره وری از تجربه های نیما برای دستیابی به زبان و بیانی مستقل، زمان می‌برد.
شاعر اگر با زبان شعر کهن نَورزَد و مرحله به مرحله شکل شعرش را دگرگون نکند، نه از تجربه‌های نیما بهره‌ای می‌برد و نه به استقلالی در سبک بیان دست می‌یابد.
شاید به همین ملاحظه بود که در تدوین شعرهای دیار شب، شکل‌های نوجویانه‌تر را نیاوردم.
فکر می‌کردم این شکل‌ها هنوز جا نیفتاده است. زبان روان و یکدست نیست. با این‌همه در این شعرهای جوان و تجربه‌گر که شکل‌های باز و تصویرهایی زنده داشت، تازگی و زندگی بود.
م. آزاد در سال ۱۳۱۲ در تهران به دنیا آمد. در سال ۱۳۳۶ از دانشکده ادبیات و زبان فارسی دانشگاه تهران لیسانس گرفت و دوره دانشسرای عالی تهران را نیز گذراند. سپس ۱۰ سال به آموزگاری ادبیات فارسی پرداخت و در سال ۱۳۴۶ به استخدام کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان درآمد. او علاوه بر ترجمه اشعار شاعران سرزمین‌های دیگر، در زمینه زندگی‌نامه، نقد ادبی، و قصه به شعر و نثر برای کودکان کتاب چاپ کرده‌است.
آشنایی او با شعر کلاسیک و شعر نو، و تجربه اندوزی در شعر بزرگسالان پیش از پرداختن به ادبیات کودکان سبب شد که بازآفرینی‌های ارزشمندی از شاهنامهٔ فردوسی، مثنوی معنوی مولانا، کلیله و دمنه، منطق الطیر عطار نیشابوری و نیز از ادبیات فلکلوریک ایران برای کودکان، هنگامی که مواد خواندنی برای کودکان ایرانی اندک بود، پدیدآورد.
از م. آزاد، بیش از ۴۰ کتاب کودک و بیش از ۱۴ کاست، شعر و قصه برای کودکان منتشر شده‌است.
او در تاریخ ۲۹ دی ماه ۱۳۸۴ در هفتاد و دو سالگی درگذشت.
