کتاب انسان در جستجوی معنا اثر دکتر ویکتور امیل فرانکل،از کتاب های برجسته ی دوران ماست به طور کلی:اگر یک کتاب دارای یک موضوع یا یک ایده پر قدرت برای تغییر زندگی یک فرد باشد،ارزش خواندن و سپس خواندن مجدد را دارد و در کل،مکانی مناسب بر روی قفسه کتابخانه شخصی افراد خواهد یافت.این کتاب در درجه اول با موضوع بقا نوشته شده است.همانند بسیاری از یهودیان آلمانی و اروپای شرقی که در دهه ۱۹۳۰ خود را ایمن میدانستند.فرانکل نیز بعد ها در اردوگاه مرگ و کار اجباری نازی ها زندانی شد.اما این کتاب در خصوص رنج هایی که او کشیده یا آنچه از دست داده نوشته نشده،بلکه او در این کتاب منبع قدرت برای بقا را معرفی کرده است.
ویکتور امیل فرانکل ۲۶ مارچ ۱۹۰۵ در وین دیده به جهان گشود. پدرش؛ گابریل فرانکل، مردی بسیار خشن، مقرراتی و ساده بود که در یکی از سازمان های دولتی کار می کرد. تلاش های وی به حدی بود که از یک تندنویس ساده به سرپرست وزارت خدمات اجتماعی منصوب شد. مادرش، السا فرانکل زنی مهربان، بسیار متدین و خداترس بود. ویکتور دومین فرزند خانواده، هوشی سرشار داشت و به شدت کنجکاو بود. وی حتی در سن چهار سالگی می دانست که قصد دارد پزشک شود.
علاقه وی به روان شناسی خیلی زود نمایان شد. او برای امتحانات پایان ترم واحد تربیت بدنی مقاله در باب روان شناسی تفکر فلسفی نوشت و پس از فارغ التحصیلی به سال ۱۹۲۳ وارد دانشگاه وین شد و در آنجا به تحصیل طب پرداخت. بعدها در رشته نورولوژی (عصب شناسی) و روانپزشکی تخصص گرفت. عمده فعالیت های وی حول موضوعات افسردگی و خودکشی دور می زد. او با دو مرد بزرگ روان شناسی؛ زیگموند فروید و آلفرد آدلر، در ارتباط مستقیم بود و مراودات شخصی داشت.
ویکتور در دوران دبیرستان حضور فعالی در انجمن مددکاران اجتماعی جوان داشت. علاقه وی به نوع بشر باعث شد که به روان شناسی بپردازد. وی مقطع دبیرستان را با یک مقاله روانکاوانه در خصوص شوپنهاور (فیلسوف آلمانی قرن ۱۹) به پایان رساند. این مقاله در مجله بین المللی روانکاوی به چاپ رسید و آغازگر یک ارتباط نسبتاً نزدیک با زیگموند فروید بود.
در سال ۱۹۲۵، یک سال بعد از فارغ التحصیلی و در زمانی که می رفت تا مدرک اش را بگیرد، شخصاً با فروید ملاقات کرد. با این وجود، نظریه آلفرد آدلر مورد علاقه فرانکل قرار گرفت؛ تا آنجا که در همان سال مقاله ای تحت عنوان "روان درمانی و جهان بینی رایش سوم" در "مجله بین المللی روان شناسی فردی آدلر" به چاپ رساند و سال بعد اصطلاح لوگوتراپی (معنا درمانی) را برای نخستین بار به گوش جهانیان رساند.
وی در سال های ۱۹۲۸ و ۱۹۲۹ اقدام به تأسیس مراکز مشاوره رایگان برای نوجوانان در وین و شش شهر دیگر کرد، و هم زمان در کلینیک دانشگاه روانپزشکی مشغول به کار شد. در سال ۱۹۳۰، توانست مدرک پزشکی خود را کسب کند و به سمت دستیار ارتقا یابد. ظرف چند سال آینده، تحقیقات خود را در رشته نورولوژی (عصب شناسی) ادامه داد.
در سال ۱۹۳۳، به بخش مربوط به زنان متمایل به خودکشی، واقع در بیمارستان روانپزشکی منتقل و همه ساله با هزاران بیمار رو در رو شد. در سال ۱۹۳۷، فرانکل به دو رشته نورولوژی و روانپزشکی پرداخت. یک سال بعد، ارتش هیتلر به اتریش حمله کرد. او در سال ۱۹۳۹ موفق به اخذ ویزای آمریکا شد، اما به دلیل اینکه نگران اوضاع پدر و مادر سالمندش بود، پیگیر کارهایش نشد و ویزای آمریکا از درجه اعتبار ساقط شد.
او در سال ۱۹۴۰ به سمت ریاست بخش عصب شناسی بیمارستان رات شیلد منصوب شد. در طول این دوران، به خاطر سرپیچی از سیاست های جدید رژیم حاکم مبنی بر کشتن از روی ترحم بیماران روحی - روانی (اتانازی) در تشخیص های خود دچار اشتباهات فراوانی شد تا به این سیاست ها تن ندهد. در همین دوران بود که نگارش کتابی تحت عنوان پزشک و روح را آغاز کرد.
فرانکل در سال ۱۹۴۲ ازدواج کرد. اما در سپتامبر همان سال، وی را به همراه همسر، پدر، مادر و برادرش دستگیر و روانه اردوگاه های کار اجباری در آشوییتس کردند. پدرش در همان اردوگاه بر اثر گرسنگی جان سپرد. مادر و برادرش در سال ۱۹۴۴ کشته شدند. سرانجام همسرش نیز در سال ۱۹۴۵ در همان اردوگاه دیده از جهان فرو بست. تنها استلا؛ خواهرش نجات پیدا کرد و توانست اندکی بعد به استرالیا مهاجرت کند.
وقتی او را به آشویتس منتقل کردند، دست نوشته های کتاب پزشک و روح را پیدا کرده و از بین بردند. علاقه وافر او به تکمیل نوشته هایش و نیز امید او به اینکه روزی همسر و خانواده اش را می یابد و در کنارشان به آرامش می رسد باعث شد که در میان طوفان سهمگینی که وجودش را در بر گرفته بود، امید خود را از دست ندهد.
بعد از انتقال به اردوگاه دیگر، سرانجام ویکتور تسلیم بیماری تیفویید شد. تنها چیزی که او را از شر این بیماری مهلک رهانید؛ تلاشش برای نوشتن دوباره کتاب پزشک و روح روی کاغذ پاره هایی بود که از نگهبانان کش می رفت. در آوریل سال ۱۹۵۴، اسرای اردوگاه ها آزاد شدند و ویکتور به وین بازگشت. در آنجا بود که از مرگ همسرش مطلع شد. ویکتور اوضاع نابسامانی پیدا کرده بود و شدیداً احساس تنهایی می کرد؛ با این همه ریاست پلی کلینیک اعصاب وین را عهده دار شد و ۲۵ سال تمام در این سمت باقی ماند.
وی سرانجام توانست کتاب پزشک و روح را بازنویسی کرده و به چاپ رساند. در پی انتشار این کتاب، کرسی استادی کالج پزشکی دانشگاه وین را از آن خود کرد. ویکتور تنها ظرف مدت ۹ روز کتاب دیگری را تحت عنوان "انسان در جستجوی معنا" به رشته تحریر درآورد. تا پیش از مرگش، بیش از ۹ میلیون نسخه از این کتاب در سراسر دنیا فروخته شد و تنها در آمریکا ۵ میلیون نسخه به فروش رسید.
در همین دوران بود که با یک دستیار جوان اتاق عمل به نام النور آشنا شد و آنها در همان نگاه اول شیفته یکدیگر شدند. النور نصف ویکتور سن نداشت، اما او را تشویق کرد کاری کند که همه دنیا با او، آثار و فعالیت های مستمرش آشنا شوند. آنها در سال ۱۹۴۷ ازدواج کردند و در دسامبر همان سال صاحب فرزند دختری به نام گابریل شدند.
فرانکل در سال ۱۹۴۸ موفق به اخذ مدرک دکترا در رشته فلسفه گردید. تز دکترای وی بررسی رابطه بین روان شناسی و دین بود. در همان سال، دانشیار عصب شناسی و روانپزشکی دانشگاه وین شد. در سال ۱۹۵۰، جامعه پزشکی اتریشی ها در روان درمانی را تأسیس کرد و خود به عنوان رئیس جامعه مشغول فعالیت شد.
او بعد از کسب مقام استادی، در خارج از وین نیز بسیار معروف و سرشناس شد. عناوین نظیر استاد مدعو، دکترای افتخاری و جوایزی که وی به دست آورد آنقدر زیاد است که نمی توان بدان ها اشاره کرد. فقط همین بس که یک بار نامزد دریافت جایزه صلح نوبل شد.
فرانکل تا سال ۱۹۹۰، یعنی تا سن ۸۵ سالگی در دانشگاه وین تدریس می کرد. بد نیست بدانید که وی یک کوهنورد بسیار ماهر بود و در سن ۶۷ سالگی موفق به دریافت مدرک خلبانی هواپیمای شخصی اش شد.
در سال ۴۹۹۲ بنیاد ویکتور فرانکل به همت دوستان و اعضای خانواده اش به پاس تلاش های بی شائبه تأسیس شد. این بنیاد در حال حاضر مشغول فعالیت است و با ارائه بورس تحصیلی به دانشجویان واجد شرایط و نیز برگزاری کارگاه های آموزشی و سمینارها سعی در زنده نگه داشتن نام و تلاش های وی در عرصه روان شناسی دارند.
فرانکل در سال ۱۹۹۵ خود زیست نامه اش را تکمیل کرد و در سال ۱۹۹۷ آخرین اثرش را به عنوان "انسان در جستجوی معنای غایی" که بر اساس رساله دکترایش بود به رشته تحریر درآورد. ویکتور فرانکل دارای ۳۲ عنوان کتاب است که تا کنون به ۲۷ زبان ترجمه شده و به چاپ رسیده اند.
ویکتور امیل فرانکل در تاریخ ۲ سپتامبر ۱۹۹۷ در اثر سکته شدید قلبی چشم از جهان فرو بست. النور (همسر ویکتور)؛ دکتر گابریل فرانکل و سلی (دختر ویکتور)؛ کاتارینا و الکساندر (نوه های او)؛ و آنا ویکتوریا (نوه دختری اش) همچنان نام ویکتور فرانکل را زنده نگه داشته اند.
برخی از عناوین کتاب های او به شرح زیر هستند:
۱- پزشک و روح: از روان درمانی تا معنادرمانی (۱۹۵۵)
۲- روان درمانی و اگزیستانسیالیست (۱۹۶۷)
۳- انسان در جستجوی معنا (۱۹۷۵)
۴- فریاد ناشنیده برای معنا (۱۹۷۷)
۵- خاطرات: خودزیست نامه (۱۹۹۶)
انتشارات نیک فرجام
نام مدیر: عزیزعلی امیری زاده
حوزه فعالیت: ناشران
موضوع: ادبیات - فلسفه و روانشناسی - تاریخ و جغرافیا
شهرستان: تهران استان: تهران
آدرس: تهران - خیابان انقلاب - خیابان دانشگاه - بین لبافی نژاد و روانمهر - ک. رستمی - پلاک ۶
تلفن: ۶۶۹۵۲۳۱۵ - ۶۶۹۷۲۸۱۷
